Ötüken bozkırı atayurdumuz
Yolculuğumuz var Turan'a doğru
Akından akına koşar ordumuz
Yolculuğumuz var Turan'a doğru
Orhun, Aras, Tuna nehrimdir benim
Orhun Nehri akanda
Engelleri yıkanda
Korku kaplar yağıyı
Türk meydana çıkanda
Gökbörüdür yoldaşım
Gözlerin kararttı yine dünyamı
Aydınlanmaz artık sen gülmedikçe
Güzelliğin sardı bütün hülyamı
Güneşim sönüyor sen gelmedikçe
Bekledikçe gelmeni
Kökenim Ötüken, atam Oğuz Han
Tarihe yazılmış adım kahraman
Ülküm Kızılelma, hedefim Turan
Er meydanlarına koştuk da geldik
Telli kopuzlarla coştuk da geldik
Hasret, hüzün nedir senden öğrendim,
Beni yârdan uzak tutan Erzurum.
Gurbet elde bir tek sana güvendim,
Hayatıma hayat katan Erzurum.
Karakışın geçer soğuk ve çetin,
Ay gibi parlıyor o güzel yüzün,
Sonbahar vaktinde durulmuşum ben.
Yaralı gönlümü sarıyor hüzün,
Kara gözlerine vurulmuşum ben.
Yaralarla doldu naçiz bedenim,
Vefasızmış geceler, bütün duygular buruk
Tenhalara saklanmış aradığım mutluluk
Hislerime açmışlar sanki derin bir oyuk
Fırtınalar kopuyor baktıkça hep resmine
Gözyaşım eşlik eder yağmurların ritmine
Aşıklar vuruyor sazın teline,
Türküler dolanmış yârin diline,
Yâr aşkıyla dile geliyor gönül,
Kalbinden vurulmuş bülbül gülüne.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!