Bürünmüş esrarına, gün batımında sisler,
Yelken açtık engine uzağa gidiyoruz.
Endişe, korku, panik içimizdeki hisler,
Bilmiyoruz belki de tuzağa gidiyoruz.
Hiç dönen olmadı ki, orası nasıl bir yer?
Kara, kışa, yağışa alıştı artık gönlüm,
Bin yerinden yamalı, bin yeri yırtık gönlüm,
Yine de mutlu, mesut bu yırtık pırtık gönlüm.
Ne baharı görecek, ne gülünü derecek,
Birisi bu gün beni sevgiden öldürecek.
Yazım güze döndü, baharım kışa,
Didindim uğraştım,ömrümce boşa.
Meyhane meyhane dolaşıp durdum,
Ben serseri, adım çıktı sarhoşa…
Hep bir şüphe duydum ben insanlardan,
Yüreğime sevdayı,hep yaşatır gözlerin,
Aşkın var olduğunu,hatırlatır gözlerin,
Sanki bir şiir okur satır,satır gözlerin,
Aşkın var olduğunu,hatırlatır gözlerin.
Ilık rüzgarlar eser,gönlümün baharından,
Ağlama sen güzel bülbül,
Senin için ağlarım.
Senin derdin bir gonca gül,
Benim dünya ah ü zarım.
Suç derdin yok,göç derdin yok,
Yaptığın güzellikler, bir gün yel olur gider,
Bir hayal kırıklığı, senden sel olur gider,
Neden ki dünya böyle, bitince menfaati;
Canın gibi kardeşin, sana el olur gider...
Ne çok yanarmış canı, sevdiğinden insanın,
Kan kırmızı dallarda, al gonca bir gül yanar.
Gülşende figan feryat, bir şeyda bülbül yanar.
Her bahçede bir yangın, ufuklara ruh veren,
Tutuşur alev alev orda bir gönül yanar...
Düşünce çemenzare, aşk ufkundan bir ateş,
Unutulmaz bir sevgi,gönülden yaşanmışsa,
Olmasa da aklımda,bir gün rüyama gelir.
Eğer beni sevmişse,aşkıma inanmışsa,
Sevilmek arzusuyla,gözlerimde belirir.
Yıllar sonra bir hayal,anında görsem onu,
Güneş toprak su hava ılık sıcak bir diyar
İnsanı pek çalışkan yaşayanı bahtiyar
Derler Pamukova'ya can eksen can bitermiş
Tanrının yaratıpta gönül koyduğu yermiş
Ne de tez geçti zaman,altmış üç yaşındayım,
O şehrin toprağında,o şehrin taşındayım.
Gönlüm üzüm salkımı,her bağın yaprağında,
Ane pınarı benim,akan Acar dağında.
Zeytin ağaçlarında,çın çın öterken sesim,
Söğütlü derededir,iştiyakım,hevesim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!