İnsan da yaratır, misal kendini...
Yoğurur elleri, aşar bendini
Ey insan! Yaşarken gülemedin ya!
Yaratsan ne çare! Bul efendini!
Adım Muhammet'tir dinim şeriat
Gölgemde yaşardı sağ selim fıtrat
Yaşamak bir yere tutunmak ise
Dal idim uzakta ırakta rahat
Dağ gibi aslanda yürek de olur
Fırtına boğanın talihi gele
Meczolur bakanlar marife bulur
Söyledim ama ben diyeyim hele:
Aşikar Hak'kın nimeti...Verdi...
Hak, kulu bir kere, bir kere yerdi
Şahidim Allah, şer'ini derdi
Zahirdi İslam; zahir kaderdi...
Bilginin Bilgeye faydası vardır
Zan ise cahile fırsat tanıyor
Bilenler, tecrübe ile dolaşır
Bilmeyen, basit bir işte yanıyor
Fakrına, haline göre zaruret
Zenginde gül bile belli ki izzet
Bakarsın zaruri olanı bulur
Arayan... ama şu kibir bir pis ur!..
Sensizlik ateş; varlığın şüphe!
Kandilim nurun; yokluğun mihne,
Karşıma çıksan, olsam avare
Bil ki ben bende, sendeki rahe...
Kaymaz artık şu ayağım; artık hükümdar benim
Akıttığım kan için soldu sarardı tenim
Evet bildin, zalimleri zulümde boğan benim
Bilemedin dirayet veya hikmet midir bu?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!