Kapandı insanoğlu evlere
Kapandı perdeler ,
Sokaklar ölüm kokar
ve caddelerde siren sesi.
Eskisi gibi yanmıyor sokak lambaları ,
üstelik kuşlarda aç .
Anlatayım mı bilmem
Benim bayramım,
Sabahı bekleyen gözlerim ,kırışmasın diye giydiğim bayramlıklarım ..
Bozulmasın diye annemin ördüğü saçlarım,
uyumamak için sabahı bekleyişim...
Birde en çok sevdiğim kırmızı papuçlarım ve bitmeyen heyecanım...
Birisiydi zaten ,
alışıktı üstelik gitmelere.
Ardında unutulmayacak
yaralar bırakıp giderdi ..
Farkında bile olmazdı bıraktığı enkazın
Nedir biliyor musun ?
Yetim bir çocuğun yüzünden ki gülümsemesi demektir ..
Sen benim çocuk yanımsın
Gülüşümsün ,
Hüznümsün ,
Kederimsin ,
Gelir misin ?
Kal yanımda ,
Ömürümü adarım yoluna desem.
Kalırmısın.?
Gitme benden bir adım öteye
muhtacım desem .
Biraz geceye ,
Birazda sana kırgınım .
Hep gecemi başlar aşk sancıları
Oysa ki ,
Gündüzlerin hiç mi kabahati yok.
Nöbetçi gardiyan gibi ,
Baharlar'da kırılan dallar gibi yüreğim
Mevsimsiz açan güllere
döndü yüzüm...
Nehirler gibi akıp gitti hayallerim ,
İçime içime ağlıyor gözlerim ,
ırmaklar gibi ..
geçer sandıklarımız geçmiyormuş
meğer ..
Unutmak istersinde geçmişi
ama bir türlü unutamazsın...
Kovdum sanırsın benliğinden
Düşlerinde ,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!