Sokaklar birbirine çıkar
Çocuklar sokaklarda bir birine bakar oynar
Evlerin yüzü birbirine bakar ya
Peki, insanların yüzleri neden birbirine bakmaz
Farkı yöne bakar yüzüne bakmaya tahammül edemez
Gülümsemeleri nerede kaybetmiştir ekşidir suratları
Sözlü sınavdasın bu dünyada cevaplar göz önünde
Eleştirel düşünüp taşı koy yeri geldiğinde gediğine
Ey duymayanlar ülkesinde yaşayan siz insanlar
Sizlere değil sözüm siz sözden anlamazsınız
Ey anlayanlar ülkesinde yaşayan siz insanlar
Sözlerim size anlattığım feryadım akan gözyaşlarım
Acılarımı umutlarımı size anlatıyorum
Türküler seni bana hatırlatıyor sürgün gözlüm
Teselliler yaramı sarmıyor yanımda bak ölüm
Adını güneşe yazdım akşam olunca batıyor ben gibi
Hayat sensiz bir avuç mutluluğu vermiyor sürgün gözlüm
Tesadüfleri Severim
Tesadüfleri severim, hatırlatmak için yeniden kapını çalan saran şeylerin bir bütünü bilirim. Unutup gittiğini bittiğini sandığım anların, tekrar gözden geçirildiği hatıraların yeniden canlandığı anları çok yaşadım, geçmişi yaşamak geçmişi yaşarken, bugünü güzelliklerle dolduramamak acı verse de, dün bugünün acısını içinde barındırsa da, önümüzdeki maçlara odaklanacağım diyerek daha iyisini yapmanın kapısını açtıracağım dileğiyle az da olsa gülümsetiyor, siliyor acıları, yanılgıları. Düşündüklerimi tek başına gerçekleştirmek yerine, düşündüğü yanımdaki ile paylaşarak beraber gerçekleştirmeyi artık düşünüyorum.
Her şeyden önce bizi mutlu edecek, davranışların tarzının ne olması gerektiğine karar vermeliyiz baş başa, bütüne beraberce bakmak, bizi mutlu edecek olanın ruhunu beraberce kavramak ruhumuza katmak teferruattan öte, bizi saracak olanı beraberce bulmanın yolunu aramalıyız. Yoksa kendim tek başına bunu gerçekleştirmeye çalışmakla uğraştıkça, yeterli gelemiyorum tek başına ve bu nedenle hep yalnız anılarla baş başa kalıyorum, yolları sarp yokuşları aşamıyorum. Kendi şahsiyetimi içine kattıkça diğer şahsiyeti yok etmekte ve yanımdaki şahsiyetin şahsiyetiyle beraber bir arada tutarak içine katmadan bir anlamı olmuyor, ahenk unsurunu aynı bakış açısıyla içine katmadıktan sonra şahsiyet, şahsiyetsizliği doğuruyor. Aradaki bağlılığın ipini gücünü anlamını koparıyor şahsi bakış açım, en güzeli ikimizin şahsi bakışını ahenkle donatarak ortaya bir şahsiyet çıkarak, farklılığı ortaya çıkararak var olmak derim hem de bunu belki daha çok severim gülümserim gülümsetebilirim.
Bilemedim o yârin kıymetini
Arasam da bulamam böyle birisini
Geri döner mi artık bu bilinmez
Dağınık viran adresine
Müminler bu gece mutlu olacak
Berat gecemize nurlar dolacak
Tövbe edenlerse berat alacak
Almak isteyenler gelsin denilir
Almayana bilmem ne denilir ki
Türk’üz insanlığımızdan kaçmayız
Nefrete ödün sormayın vermeyiz
İnsanlığı gelin bizde sizler öğrenin
İnsanı bir meta mal gibi satmayız
İçimizde hain çıksa da hain değiliz
Yıkarım çekinmem seninle benim yerime sevdiğini
Çıkarırım gözünü seninle benim yerime baktığının
Ya seviyorum demeyeceksin seviyorum derken seveceksin
Öyle ucu yanık sözlerle kimseye mektup göndermeyeceksin
Dedim takıldım gönlündeki aşka
Gülüşlerin gördüklerimden başka
Gel gir gönlüme hücrelerime ulaş
Ulaştır beni buluştur gönlündeki aşkla
Dedi korkarım kaldıramazsın yolda kalırsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!