Sükunet tutmuştu ruhumun ellerinden
Annem, babam ve kimsecikler yokken
Bir başımaydım şerefsizlerin ve çıkarcıların yaşadığı bu dünyada
Denizler ötesinde sen burada ben
Deli deli dolaşırım sensiz
Derman arayarak çaresiz
Garibim ben her gece her gündüz
Aşkından mecnun oldum
Bir dramdı benimkisi küçük bir hücreyi andıran
Soğuktu, çünkü kimsecikler yoktu
Nemliydi, çünkü gözyaşlarım dökülmüştü
Ellerimi uzatsam dönüp ellerimi tutar mısın?
Gözlerimin içine bakıp beni sever misin?
Yoksa görmezlikten gelip, gider misin?
Çek perdeleri ben geldim
Yüzüne hasretliğim bitsin artık
Giyin en güzel elbiselerini giyin
Gecelerde hapsediyor beni karanlık
Üst üste geliyor her şey
Sanki oturup anlaşmışlar gibi
Zeytin tanesi gözlerinin esiriyim şu an
Bağlanmışım, kıpırdayamıyorum yerimden
Kurtulmaya çalışıyorum esaretinden
Mevsimlerden kış, günlerden Pazar
Hava hafif sisli ve yağmur çiseliyor
Bir tepede upuzun bir yol ve koca bir meydan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!