Acı bir ölüm havası bu şehrin üstünde
Kapkara ve kızgın güneş
Sızılı bir ses en derinden
Sabahın ilk ışıklarına tutunmak
Bir bahar akşamında yalnızlığa kurşun atmaktır
Hafif bir serinlik uğultuların yürümez trafiğinde
Bir gün seni sevdiğimi söylersem ne dersin?
Kendime bunu sormaya çekiniyorum
İşte cevabı meçhul olan bu soru beni yerden yere vuruyor
Sensizliğin kucağında yalnızlığı yaşıyorum
Kimse bilmesin, anlamasın diye
Uyarladığım senaryoları ustalıkla oynuyorum
Gözlerim anlatmaz mı sana
Konuşmaz mı senle feryadı figanımı
Karanlık gecelerin sabahlarını
Yakamozla gelsen gecelerime
Parlasan, parlasan ve parlasan
Kör etsen gözlerimi bir daha görmemek üzere
Günahlarımın cazibesine kapılmışım gidiyorum
Ruhum kanatlanacakken batıyor adeta
Her çırpınışımda daha da yutuluyorum
Bir Meriç olsam dudaklarda hep hatırlanan
Uzansam sevdiğim dağlara usulca
Bir ırmak gibi döksem yüreğimi denizlere
Uçsam kanatlansam bulutların arasında
Ve hiç çıkarmasam Meriç’i yüreğimin ortasından
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!