Ataşlar düşürdün şu perişan gönül haneme
Öyle bir yandımki sayende döndüm ceheneme
Ne başımı kaşıya bildim nede bir hal eyledim
Senin için inanki ömrümü ziyan eyledim
Nice baharlar geldi de geçti şen olmadı bağım
Sabahtan kalkarsan kulak ver ezan sesine
Yeter artık düşme kötü nefsin peşine
Hayre yor gönlünü ey oğul koyul işine
Aldanma bu dünyanın kötü gidişine
Bin yaşa halkınla hak,tan ayrılma sakın
Ellimdeki resmine
Defalarca bakarım
Oysa senden çok uzaklardayım
Esmer tenlim
Kah gülüşür
Cansiz hayalinle sevinirim
Senelerce ağladı anamız babamız
Olmadı nedense hiç bir davamız
Doktorları gezsek kapanmaz yaramız
Gelde el ele verelim barışa gardaş
Büyüklük merhamettir saygıdır derim
Toparla artık kendini
Yıkta gel gururu kini
İçeri çekme derdini
El kızı bilmez halini
Felek yüze gülmeyince
Çekersin ömür boyunca
Eşeğe binip katırdan düşmesen
Silahla havaya ateş etmesen
Atlara binip cirit atmasan
Sana erkek mi derler a oğlum
On beşinde sıgara ot içmesen
kimi mert kimi namert bilinmez
Vallah
buna çare yok mu ey yüce
Allah
açlıktan kıvranırken garip
Abtullah
Fakir insanlara kinler besledin
Savaş üstüne savaşlar istedin
Bilemedim seni nedir maksadın
Düşür maskeni insan olmaya çalış
Bunca felaketi görmedi gözlerin
Bakma suskun duruşuma bende merdlik asaleti var
Namerdler gibi lafı fazla geveleyemem vururum ha
Gözlerim kararmasın yoksa bırakamam sabaha
Bende alinin korkusuzluğu eyübün sabrı var ha
Haksızlıklara boyun eğmem dik dururum ben
Bir akşam güneşi yine batarken
Bunca hüsranlar içimde yatarken
Felek acılarıma acılar katarken
Neredeydi beni seven o dostlar
Ilgıt bir rüzgar esti yaralı kalbime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!