Dün gece ondört kişi öldüler senin için,
Bilmem kaç yerinden vuruldu Mehmed?
Ben şiir yazarken, sen saçlarını tararken,
İstanbul’da aşıklar sevişirken öldüler.
Henüz yirmilerinde, hem iki günde..
Tüm düşleri bir önceki istasyonda inerken,
Erkek gibi öldüler, düşlerinde anneleri,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta