Çok geç anladım.
Susmanın kıymetini, konuşmanın değersizliğini.
Şöyle bakıyorumda, ne kadarda çok konuşmuşum.
Ellerimle, gözlerimle, dilimle, beynimle
En önemlisi de kendimle.
Meğer nede çocuk muşum.
Şimdi gülüp geçiyorum, susmayıp konuştuklarıma
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta