Meğer Şiiri - Yavuz Selim Toprak

Yürek yangınını çarpıp ikiye
Öylece sararıp solmuşuz meğer!
Belki de fallarda çıkarız diye
Tüm papatyaları yolmuşuz meğer!

Ayağımda çarık, elimde asa,
Onca yıl boş yere büründüm yasa
Aşkın şarabını döküp bir tasa
İki ayrı uçtan içmişiz meğer!

Aşk okyanusundan bir sabah erken,
Açmışım kurduğum hayale yelken.
Gönül yangınına suyla giderken,
Tepeden tırnağa yanmışız meğer!

Aşk sarhoşluğunu hayale, akla
Sığdıramazsan gel, nabzımı yokla
Gönül çerçeveme attığın okla
Aşkı on ikiden vurmuşuz meğer!

Bir bahar akşamı aklıma düştün
Kalbimde en tatlı yere üşüştün
Aklıma geldi bak, boyun büküşün
Kim bilir ne kadar toymuşuz meğer?

Zannetme ki gönül bir kaba sığar
Aşkın ne gülmesi ne uykusu var
Kader aramıza örerken duvar
Gönülden köprüler kurmuşuz meğer!

Sen gittin kaybettim aşkın rengini
Gönül bulamadı hala dengini
Leyla'yla Mecnun'un tüm ahengini
Çöllere taşıyan bizmişiz meğer!