Meğer Şiiri - Ali Akar

Seni seviyorum dediğim anların ilkinde görmedim yüzünü
Kaçamak bir kelimeydi dilimdeki hem
Dökülüverdi ayağının altına....
Fırlayıp gitmişti bir anda dilimden

Senden öncesi neydim çok bilmedim
Seni istediğimi anladığım ilk anda
Aklıma gelen binlerce hayalin yanında
Hoş bir tat bıraktı seninle olan kelimeler
Ağırdan almadı aşk hatta belki bulmadı yerini dem
Aklım fikrim oldun sen ve en güzel tadım damağımda

Sonrası fırtınaydı ikimize
Deli boran zamanlar yaşadık diz dize
Dudak uçlarından alıp kelimenin başını
Koyduk uzanmış dudağımıza her seferinde ama
Farkına varmadığım olmuş içindeki endişe
Aşkın o yakıcı hazzına kapılmışken sadece ben
Sende telaşlar hüküm sürmekteymiş ben bilmeden

Şimdi gitmek istiyorsun ya
Anlamsız gelen yanı seviyorsun ya
Gitmek istediğini haykırdığın anda bile
Usul ve sessiz ağlıyorsun ya
İşte bunu anlamıyorum ki varsa göz yaşı
Neden gitmek çaredir mutlulukken aşı
Yanımda oluşunu düşündüğün zamanlarda suskun
Öpüşleri hatırladığında pişmanken sen
Ben de olanları atmışsın kenara seni sevmişken ben

Gittin
Durmadın biraz daha otağında
Kalbim de kalan boşluk değil benim derdim
Ki gidecek olduktan sonra koca kaya olsan giderdin
Oysa
Yüreğimde bir tüy parçası gibi taşırken ben seni
Sen
En küçük esintide bırakıp gittin beni

İşte en çok da bu dokunuyor bana
Ama ben yine de küsmüyorum sana

Gözümde yarınım olmuşken sen
Yarınlarına hiç doğmamışım meğer ben