Meftun olmuşum Şiiri - Mustafa Yaman 2

Sen gittiğinden beri figan var kalb-i zârımda,
Ne bir ışık ne bir neş'e, hazan var gül-bahârımda,
Felek zâlim çıkar, bilmez nedir aşk, ne de hasrettir,
Gözümden yaş akar ırmak, gönül çâresiz ârımda.
Ol cemâlin şevki cânân, eylemiş bu derdi câna

Visâl ümmîdi yok şimdi, ne yapsam ki, ne söylesem?
Senin nâmın olur tesellî, bu son dem i'tibârımda,
Melâmet hırkasın giydim, bu âlem bilmesin hâlim,
Yâre lâyık bir hevâya, kimse ermez bende-veş Yaktı,
Yanarım gizlice her demde, bu bir sırdır mezârımda.

Kederle yandı cân u ten, yetiş ey sevgili cânânım,
Ecel peymânesin sundu, seni bekler kenârımda,
O günden ber ki sen gitmiş, figân var kalb-i zârımda,
Ne bir ışık ne bir neş'e, hazan var gül-bahârımda,

Aynalarda gözüm yoh, meftûn olmuşum ben sana.
Ol cemâlin şevki cânân, eylemiş bu derdi câna,
Âteşinle yanmak ister, bu ten-i dîvâne her dem,
Bir nefes râhında ölmek, aslı dâ'vâ-yı senindir,
Mülk-i hüsnün hânümânım, ol gönül tahtına pâ-mâ.

Gözlerim yaşın dökerken, şeb-i firkat uzanır hep,
Bu harâb olmuş dilimden, gitdi hep nâğmeler hep,
Sanma bu bülbül figânı, gülden ayrılmak içindir,
Gündüzüm yokdur ki rûşen, derd-i aşkun eyler şeb,
Yüzde nûr-ı aşkı gördüm, nâz ilen baktın demâ ...