Medine Şiiri - Servet Erbaş

Alemlere Rahmet,güzel Muhammed (s.a.v) .
Ravzasına varan,eder muhabbet.
Bir adı Mustafa,bir adı Ahmed.
Adına kurbanım,bitsin bu hasret.

Medineye varan,huzur buluyor.
Gözleri sevinç den,yaşla doluyor.
Ravzasına varıp,selam duruyor.
O kula şefâât,vacip oluyor

Bağrında misafir,Resul-ü Rahman.
Ebu Bekir,Ömer,nice Müslüman.
Mescid-i Nebevi,ne güzel mekân.
Onları anlatır,Hazreti Kurân.

Kapıldım resulün,sevgi seline.
Uzanda al beni,Yesrip iline.
Nereye sakladın,söyle medine.
Kurbanım resulün,ayak izine.

Kaviy eyle,kuvvetlendir imanım.
Sönmedi yürek de,çıkan yangınım.
Rasulüne feda,olsun varlığım.
Medine'ndir benim,kalbi vatanım.

Uhud'da Bedirde,cenge dursaydım.
Kazdığın hendekte,kazma olsaydım.
Taş olsam kapında,donup kalsaydım.
senin nurun ile,bende yansaydım.