Medet Şiiri - Lütfi Yıldız

MEDET

Yine gün battı
Ruhun sessiz yankısı
Hatıralar bende bıraktığın gölgeler kadar
İyileşmeyen kronik bir hastalık
Bu izlerle yaşamak
Gözlerimde gün ışıltısı sen
Dokunuversen bıraktığın hisler
Bende sular kırılır nehirler

Bak
Paranoyak gizler içinde
Nehirlerde çıldırıyormuş
Sende alıştırmalısın kendini
Öyle sende tutuklu kaldığım gibi
Şifa bulmalı bende

Artık sonu müjde sevgili
Yağmur sarılmış bulutlar içinde
İklimlerde yaprak döküyor
Bütün şairlerin dizeleri kadar sen
Ve yedi cihan içinde ağlayan
Kirletilmiş yastığım

Böyle acılar içinde
Yüreğimde kurur mabetlerin
Bir giyotin bıçağı
Gözlerimde izlerini taşır
Sende ırmaklar

Öyle bitkisel hayatta
Bütün hisler kadar
Kıyına vurgun dilin
Altındaki ben
Bende öyle her mevsim
Şık durur
Artık çek ellerini
Rüzgârımdan da diyemem
Böyle ne etsem
Savuruyorum deli divane
Umudumu taşıyan direnç yumağıyım
Geçip bastığın yerler üstünde

Al bak
Elin boğazımda
Beni sayıklayan
Senden taşıdığım imgeler renginde
Bende bir başka durur
Sıtma içinde
Ve şiir tadında aşklar
Mavilikler içinde...
Diz çöken
Sende şarkılar...