O, ağlıyor şimdi
Yüzünü yıkıyor
Gözyaşları,
Damla damla
Dökülüyor yere
İçindeki sevgiyi yıkayarak,
Nasıl unuturum seni,
Nasıl koparım senden,
Büyüdüğüm, okuduğum şehir.
Bir gecekondumuz vardı
Yeşiltepe'nde,
Unutamadım seni
Unutamadım
Dertlerin potasında seni
Seninle yaşıyorum
Dertlerin potasında sensiz eriyorum
Bir anlığına alıp sonra bıraktığın
Attığın bir gül vardı geride
Çaresizlik içinde döktü yaprağını
Dikenli bir dal kaldı geride
Yapraklar kaderine isyan edercesine
Sağnağın son damlaları vurup da camıma
Hep sensiz akar sonsuzluğuma gizli gizli
Dökülür mutluluğa susamış toprağıma
Mutsuzluk eker sensizliğime gizli gizli
Hasretin damarlarımdan çeker de kanımı
Delinmiş gök kubbe bin bir yerinden
Akşamın geceye yaklaştığı yerde,
Bir adam sokakta sırılsıklam
Yıldırımın köşeye ulaştığı yerde.
Bir parçası olmuş yaşamının yürümek
Baharım sonbahar oldu be güzel
Kalbime gözyaşı doldu be güzel
Sevmişti gönlüm aşkını bilmeden
Sonunda sararıp soldu be güzel
Unutmak mı seni bu can üzüldü
Ufuk kadar yakın
Ve ufuk kadar uzak
Sevdalara koşuşumuz,
Bulut oluşumuz,
Ve menzil,
Menzilde sen,
Helal olsun sana
Hem aşık ettin kendine
Hem şiir yazdırdın
Sonra da
Bacı dedirttin
Gerçekten
Ne zaman seni düşünsem,
Bire bin verirdi bütün mahsuller
Bir çiçek büyürdü kıraç toprağımda
Ne zaman seni düşünsem,
Kan çekilir sen akardın
Damarlarımda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!