Sonsuz bir saadet gözlerinde
Cenneti bile kıskandıran
Uyandıran yalnızlığı uykusundan
Sükun eden yüreğinde
Kopan fırtınalardan habersiz
Gülümseyen dudaklarında
Şakası yoktu aşkın
Çatlak dudaklardan dökülen
Birkaç söz
Issız bir bakıştı
Bir masal başlamıştı uzaklarda
Sessiz, aniden
Karanlığın arka basamaklarında
Yorulmuşum çıkmaktan
Gözlerimde buğulu bir hüzün
Meğer kimse anlamamış beni
Saplanmışım boşluklarına hayatın
Aşk diye bir şey yokmuş
Ağlayan bir kız var gözlerimde
Silsem gözyaşlarını
Ve onu sevdiğimi söylese dudaklarım
Sonra dudaklarımdan öpse beni
Uzak bir kız var karşı gölgede
Sonbahar yaprakları gibi solgun yüzü
Mavi yolculuklarda geçmişti ömrüm
Daha çocuktum o zamanlar
Hep kavga ederdim sıra arkadaşımla
Hayallerim dünyadan taşardı
Her gece uçardım rüyamda
Saf gözlerim vardı
Tınmaz mutluluklarım oldu
Ama sen yoktun
Kirli bir coğrafya vardı sadece
Buruk sözlerimin tümcesinde
Küçük ünlü uyumu kadar
Uygunduk birbirimize
Uzun bir hayat yaşamaktansa
Seninle kaybolmak isterdim
Zamanda
Yelken açmak sonsuzluğa
Sonsuz bir denizde
Son akşamı buraların
Matem çözüldü
Marjinal faydası sessizliğin
Matematiksel bir veriydin sen
Belki bir formül
Asla yerine başka x koyamadığım
Üç gün kaldı
Nihayet doğacağım
Minicik ellerimle ilk perdesini aralayacağım dünyanın
Sonra büyüyeceğim her gün ufukta
Gün batımında yaşlanacağım
Güzel aşklarım olacak belki
Sarılmak sana ağlarcasına
ve kaybolmak şefkatli avuçlarında
kışın savrulmak saçlarında
donmak göz yaşlarında
gülercesine ölmek sonra bakışlarında
aşık olmak sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!