Mecbur Şiiri - Halil Soyuer

Mecbur ki bahar gelmeye dünyamıza her yıl
Yağmur, yaradan emri ki hep yağmura mecbur.
Ay parlayacak, gösterecek kendini gökte
Mecbur şu güneş, ertesi gün doğmaya mecbur

Basmışsa sıcak yaz günü mecbur da o yüzden
Dağ ormana tutkunsa da, orman dağa mecbur
Bin bir çiçeğin açması hoş, kokması hoştur
Mecbur arının ağzına bal sağmaya mecbur

Seller köpürüp taşsa da toprak ana memnun
Yaprak dala, dal gövdeye, kökler suya mecbur
Gözler kapanır kendiliğinden uyur insan
El tutmaya, dil tatmaya, göz uykuya mecbur.

Göz görmeye mecbur açılıp baktığı anda
Aylar yılı, günler ayı, terk etmeye mecbur
Geldik şu güzel âleme emreyledi ALLAH
Gelmişse vakit can gidecek gitmeye mecbur.

Konmuş bu düzen bir kere kim gelse değişmez
Bir'ler yüz'e, yüz'ler on'a, on'lar bir'e mecbur.
Tâkdiri ilâhi denilen bir yasa var ki
Herkes göğe mecbur, yine herkes yere mecbur.