Mecal Şiiri - Yunus Özerdem

Büyük arabadaki küçük kadın
Sürer arabayı sanki muallim
Gözleri şişkin hayattan bıkkın
Yetiştir acile kalmadı hiç mecalim

Arabanın tekeri yere hayli yakın
Öyle bir gerinir ki o süslü kadın
Sanırsın etmekte güneşe akın
Yetiştir acile kalmadı hiç mecalim

Aşkla bakar gözleri siyaha yakın
Sürüş fecaat ama söyleme sakın
Aynadan gördüğüm bakışı şaşkın
Yetiştir acile kalmadı hiç mecalim

Arabası devasa kendi loğusa
Mavi entarisi sanki mağusa
Aldı koydu beni sanki mapusa
Yetiştir acile kalmadı hiç mecalim

Bebe koltuğundan sığamadım arkaya
Aldı oturttu beni minnacık bir araya
Heryerim ağrıyor çattık mı beleya
Yetiştir acile kalmadı hiç mecalim

Hastane de yanmış mı ne tam da o ara
Çarpmış gibi oldum koca duvara
Ne yapar küçük kadın geçiriyorum sara
Yetiştir acile kalmadı hiç mecalim

Koca Kıbrısta gidecek yer kalmadı
Hangi hasteneye gitsek yeri kalmadı
Ölsün mü millet? Adanın tadı kalmadı
Yetiştir mezara kalmadı artık halim
Hoşçakal küçük kadın kalmadı hiç mecalim