parmak ucunda geldin, aklımı aldın
git dedikçe inatlaştın bende kaldın
sabredip azmedip, getirip önüme
vicdanım koydun, düşüncelere saldın
kırdıkça kalbini çoğalıp arttın
gün geldi sevgiyi, aşkı abarttın
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
