Mavi Gözlerin Şiiri - Serpil Koçar

Mavi Gözlerin

Masmavi gökyüzünü anımsatır gözlerin bana.
Uçsuz bucaksız denizlere dalarım her bakışında.
Huzur bulduğum tek yerdir o masmavi gözlerin;
Kaybolurum ben, gözlerinin mavisinde, saatlerce.

Şimdi gelsen yanıma, ellerimi tutup sarılsan,
Bir çocuk gibi sevindirsen şu garip kalmış yüreğimi.
Sevdana düşmüş yaralı yüreğim sana gelmek ister,
Aşkımı anlatsam, o masmavi gözlerine bakarak.

Hasretle sarılsam sımsıkı, özlemle kucaklasam seni,
Bir yuvamız olsa, seninle bulsam huzuru.
Tebessüm ederek uyansam her yeni güne seninle,
Sen olsan aşk yuvamızın bülbülü, mavi gözlü yarim.

Konduğun dalında, gülünde ben olsam mavişim,
Sen şakırsan ben dinlesem bir ömür boyu seni.
Ellerimiz kenetlense, kalbimi mühürlesen sevginle,
Masmavi gözlerin olsa, bir ömür sonsuzluğum.

Çocuk sesleriyle taçlandırsak aşk yuvamızı,
Rengarenk çiçeklerimiz boy verse bahçemizde.
Bir tek sen olsan, bir ömür boyu yanı başımda,
“Mavişim” diye severim ben seni, bir ömür boyu.

Kalbimde uçuşan kelebeklerim var seninle,
Seni her gördüğümde pır pır eder yüreğim heyecanla.
Sevdalı gözlerine kavuşmak için gün sayarım,
Mavişim, mavi gözlü sevgilim; sevdanla yandığım benim.

Ve bazen düşlerimde, sen yanımdayken deniz kenarında,
Sabahın ilk ışıkları saçlarına düşerken,
El ele yürürken hissettiğim o sıcaklığı
Gerçekten yaşamak isterim, yalnızca seninle.

Her an seni düşlerimde bulurum;
Gözlerinle başlar, tebessümünle devam eder hayatım.
Ve bil ki, sevdamızın maviliğinde kaybolurken,
Sana olan özlemim her gün biraz daha büyür.