Şafakla uyanıyor mevsimin renkleri, az önce bir yağmurun tatlı kokusuyla
Ve ateşin sesi ufuktan hafifçe yükseliyor; seni düşünürken, sıyrılırken karanlığın içinden
Sen açtın paslı yüreğimi, baharı getirdin yalnızlığında boğulduğum ışıktan şehrime
Şimdi yaşama vaktidir ey yürek yol al maviliğin içindeki gizemli dehlize…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta