Evet, mavi yürekli güzel karanfil,
Karşılaştık seninle, birgün biryerlerde.
Yersiz ve zamansız olsada.
Üzgünüm ama, belki hep yarım kalacak,
Merhabayla başlayacak her karşılaşmamızda sana anlatacaklarım.
Öğreneceksin sende yaşarken,
Kötüyü yadsımayı ve asla kaybetmemeyi umudu.
İşte ozaman içinde, yüreğinde bir sevda belirecek
Çıkarıp atacaksın gökyüzüne, yıldızlara,
Düş kurmaktan ve yürümekten yorulmamak için.
Yinede, dopdolu kalacak yüreğin.
Eksilmeyecek sen eksildikçe.
Büyüyeceksin, umutların gibi sende
Mavi yürekli güzel karanfil,
Gökyüzü olacaksın, deniz olacaksın
Sonra,
Ben olmayacağım artık, sen olmayacaksın; sadece toprak.
Ve bir barış güvercini konacak toprağa
Ağlayacak zamansızlığa, gözyaşı düşecek hissedeceksin
Mutlu olacaksın toprak gibi toprakta
Ama önce öğrenmelisin
Onurunla hayatı ve insanı
İnsan kadar insanca sevmeyi.
Kayıt Tarihi : 10.10.2001 21:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!