Mavi Fuların Hatırası Şiiri - Özlem Dönmez

Sana sensizlikten sonra
İlk defa konuşacağım.
İlk defa dökeceğim kelimelerimi bir kâğıda,
Ve son defa söyleyeceğim her şeyi.
Sonra yine derin sessizlikler
Ve bensizlikler…
Sana.
Mutsuzluğumuzla gelmiştik.
Yüreğimiz suskundu…
Eşikte koymasak yeterdi,
Zaten vardığımız kapıda.
Seni hatırlamak istediğimde
Mavi fuların,
Çerçeveli gözlüklerin
Canlanır hayalimde…
Bana şiirler okuyan,
Resmimi çizen
O duygulu adam…
Sevmeyi bilmiyorsak,
Geçmişin sonucu değil miydik?
Diyorduk:
“Aç kapıyı, gireyim…
Sana ömrümü vereyim.”
Diyen kalpler —
O kapıdan habersizce çekip gittiler.
Şiirli türküler dinleten adam,
Nereye gittin?
Hangi rüzgâr aldı seni?
Nerede kayboldun, bilmiyorum.
Bunca acının içinde
Beni terk edenler,
Acıtmaya da hep devam ettiler.
Ve edecekler…
Oysa demiştik:
Ateş artığı değildi karşılığımız.
Kim bilebilirdi ki
Eşkıyanın sağlamlığını,
Özlemin çiğ tanesiyle yıkanan
Bir şafağın değerini?
Üşüyorduk…
Ve ellerimizi açtık.
Kim bilebilirdi ki
Mavi bir fuların bile
Hatıralara düğümleneceğini?