Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bir gün...
Asi bir Rüzgar değdi sol yanıma
Kanatlandı güvencin gibi uçtu sanki yüreğim
Açıverdi icimde uyuyan Kardelen çiçekleri...
.......
(Nacizane kendi kalemimden ufak bir alıntı)
Her bir siirde farklı bir an'da buluyor insan kendini.
Buradaki kullanılan iki tılsımlı kelime aldı götürdü beni yine dipsiz derinlere.
Kaleminiz kelamınız hiç susmasın...
Uzata uzata yavaş yavaş gözyaşlarıyla okunacak bir şiir bu…
Çok güzel
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta