Mavi Şiiri - Mehmet Yurdal

Mavi

Ustama

Dalıp gitmişsen sokaklara
Kalemin kurumuş bir ağaç gibi,
Düşlerin sınırsızlığın duvar dibinde
Yapayalnızsa

Dalıp gitmişsen çocukluğunun
Aldırmazlığına
Sokaklar küçülmüş
Anılar göz kamaştırıyorsa

Büyümüş
Üzülmüşsün yani…

Kapını her çalan senden
Seni istiyorsa
Sen veremiyorsan sendeki çocuğu

Büyümüşsün
Yalnızsın yani…

Unutma çocuk!
Elinde horoz şekeri tuttuğun günleri
Bir yalamalık canı vardı horozun
Şimdi seni alıkoyan şey ne?
Yaşam denilen savurganlıkta
Kurumuş bir ağaç,
Kaybolmuş bir yol
Yitip giden bir şiir olmaktan!

Sen yitirilmiş yolun ortasında
Kurumuş bir ağacın patlamayan
Tomurcuklarında
Sen yitip giden bir şiirde:
Sözcüklere sığdırmadın mı?
İnsanda olan her şeyi.

Umudu! Umutsuzluğu!
Sevgiyi ve yoksunluğu.
Beklemenin heyecanını
Yürümenin eleleyken
Elleri ıslatmasını sevinçten.
Sen sığdırmadın mı?
Küçük bir cevizin içine şiirle yüklü bir aşkı
Sonra sen çağırdın en olur, olmaz
Vakitlerde güneşi ve ayı
Biri varken diğeri
Diğeri varken öbürü
Olmadı hiç sofranda

Ekmeğine tuz
Tuza su
Suya gölgen düşmedi mi?
Ellerin hep aranır dururdu
Güneşi ve ayı çağırdığında
Bir başka eli tutmayı
Sen hep unuturdun o eli
Çağırmayı sofrana
Sokaklara dalsan sokakları
Anılara dalsan kendini
Unuturdun hep kuytunun dibinde.

Sonra başka başka
Zamanlar olurdu gökyüzünde
Bir tutam saç, bir tutam buğu
Parmaklarında

-şimdi hangi yolculuğa çıksan şair olurdun-

hünerli ve yalnızdı parmakların
kurumuş ağaçlara su verirdi
şiire dökerdi yeşili
mavi, boyanırdı, süslenirdi
şiirdeki yeşili kıskanır
ve o mavi bir şiir mavisi
bir gün ortasında aşk
salınırdı göğüs cebinde
kim inanırdı kaybolasın sokaklarda!

Bir düş bulur çıkardın köşebaşından
Cebinde aşk
Tütün ve gözyaşı
Alnında bir şarkı
Bir tutam kahkül, terli
Gece olsa ışıldayan
Gün olsa sararan
Düş olsa savrulan
Bir tutam kahkülün olurdu.

Sen kaybolmazdın bu sokaklarda
Kurumazdı dallarında
Zaman sarkacı seni
Sana anlatalı beri
Sen sende buldun anlamsızlığını
Kaybolmanın
Sen kaybolmazdın bu sokaklarda
Mevsim seni yanıltmasa,
Düş sarhoşlatmasaydı

Bozguna uğramış
Vazgeçmiş görünmezdin
Sen
Sen!
Ki savaştın önce senle
Sen hep sana yenildin
En başında.

Mehmet Yurdal