yürüyorum kafam da binlerce düşünce tanımadığım yüzlere bakıp onlardan anlam çıkarıyorum gözler saniyelik selamlarda tanıdı tanıyacak gözlerim bu yüzleri hepsinde aynı maske düşünüyorum ve soruyorum kendime neden kimden saklanıyorlar ki ben bu kadar çıplakken birşeylerden utanmamışken onlar neden utanıyorlar ki yürüyorum bir çocuğun gözlerine tav oluyor gözlerim öyle yalansız öyle masum öyle canlı bakıyor ki git işine çocuk git işine diyorum sıyrıl bu kalabalıktan kurtar kendini kirlenmesin senin ellerin de kararmasın kalbin diğerleri gibi al işte sana veriyorum geleceğimi temiz bir yarın seriyorum ayaklarına gözlerin kadar olmasa da gökyüzü kadar mavi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
her mavi kadar güzel bir şiir olmuş...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta