Mâvera Şiiri - Erhan Atıf Meral

Ebediyete bile sığmayan müstesna ândı...
Ezel diyarında senle göz göze gelişimiz...
Zaman ve mekânın ötesinde âli bir şandı...
Gönül mâbedinden mâveraya yükselişimiz...
Menfezler açardık âşk için yedi kat semaya...
Vuslat yemişleri toplardık mehtap çınarından...
Saf kalbimiz pervane gibi konarken şem'aya...
Kevser içerdik sevdanın o coşkun pınarından..
Muğlak bir cennetimiz vardı sisler arasında...
Her adımda berraklaşırdı kül tenli bulutlar...
Âşikar olurken kıblemiz, hicran yarasında...
Muştular başlardı, ıtır kokardı hep umutlar...
Şark üslûbuyla yaşardık ölümün âhengini...
Kilim desenlerine benzerdi toprağın bağrı...
Boynumuza takarken özlemin şûh çelengini...
Bir yığın hasretle sızlardı bu mübârek ağrı...