Geçen günlerin geçmek bilmeyen izlerini taşıyor gibiydi, göz bebeklerine yansıyan hisleri.
Buna “hayat” diyordu bir amca.
Onun da cenazesi birkaç ay öncesindeydi.
Anlıyor gibiydim,
hislerinden yorgun olamazdı dizleri.
Ve sabahları kesilince selâm sesleri,
terk edilmiş bir evin karanlığı çöktü o sokaklara.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta