Maskeler ülkesi Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Sözler var artık,
söz olmaktan uzak,
bir bakışın bile niyeti var,
çünkü herkes bir hesapla yaşıyor
ve kimse kalbine oturtmuyor hakikati.

Gülümsemeler sanki birer borsa kağıdı,
yatırıma dönüşmüş tebessümler.
Selamlar selam değil,
giriş kapısı bir çıkar odasının.

Ne vakit unuttuk açık olmayı?
Ne vakit korktuk içimizi göstermekten?
Birbirimize yaklaşmak yerine,
taktiklerle çember çizdik etrafımıza.

Aşk bile planlı artık,
dostluklar şartlı,
yardımlar görünmek için,
bir elin verdiğini diğer el duyurmakta mahir.

Kalpler kilitli,
anahtarlar pazarda satılık.
İçtenlik bir efsane,
gönüller artık ipotekli.

Oysa bir zamanlar,
"gel" demek yeterdi bir dost çağrısına.
Şimdi ise, "neden gel dedi" diye çözümleme yapılıyor.
İnsanın insana güveni,
bir harita gibi katlanıp kaldırıldı çekmecelere.

Ve biz…
Bu puslu satrançta
kendi şahımızı bile koruyamıyoruz.