Mâsûmiyetini lütfeder gibi zamânsız sâfî gözleri,
Nârin vücûduyla intizâm, uzanıyor ufukta;
Tedirgin ama âsî, kirliğe inat beyaz bir gül gibi
Gülümsüyor inceden, rûhunun kıskacında.
Yel değirmeni boyunca, seriliyor sokağa sonbahar,
Akşamın gizemli şehri gondollara sığmıyor.



