büyüklerden masallar dinlerdim
çocukluğumda, can kulağıyla
dedemin gözlerinde kaybolarak
her cümlesini yaşardım, an be an
kurardım kafamda kendimden geçerek
canlandırırdım yalnızlığımda
oynatırdım her karesini
değişmez starıydım, şanodan inmeyen
ve büyüdük!
belki de en büyük talihsizlikti
artık masal anlatan yoktu çünkü
gerekte yoktu
anladım ki anlatılan masallar
ömür sahnemde yaşam rolümdü artık
gözlerimi kısarak kırpmadan kirpiklerimi
dinlediğim her kelime
büyüklerden hayat dersiymiş meğer
şimdi ben anlatır oldum o derslik masalları
yaşarken masalımı çocuklarıma
şimdi ben senaryomdan kesitler sunuyorum
geleceğin yarınlarına
ama korkak ve ürkek sönük ifadelerle
çünkü onların masallarındaki kahramanlar yok benimkinde
ne o kuşlar
ne o aşklar
ne de o ümit ışıkları
ne ben onlar gibi anlatıyorum
ne çocuklarım ben gibi dinlerler beni
dinler gibi yaparken oyun oynuyor elleri
artık başka türlü açılır, başka türlü kapanır oldu perdeler
roller bitti, oyuncular değişti
indik artık şanodan bir daha çıkmamacasına
ben bir yerde, benlik bir yerde
biz artık biz değiliz
değiştik her şeyimizle!
(13 nisan 2008)
Kayıt Tarihi : 13.4.2008 17:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben yetiştirme yurdunda büyüdüm. Akşam olup, yatakhanemize çekildiğimizde, uyumadan önce herkes sırayla masal anlatırdı. Gerçekten şiirinizi okuyunca o günlere geri döndüm. Ne güzel günlerdi, o günler. Sayenizde o güzel günleri tekrar yaşadım. Tebriklerimle on puan.
namık cem
TÜM YORUMLAR (4)