Masallar Bitiğinde Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir zamanlar, küçüktü prenses de,
Bir masalda, geleceğin taçsız kraliçesi.
*
Her prenses gibi, büyüyüp kraliçe olmadan önce,
Her kraliçe, bir zamanlar prenses olmadan önce,
Onur tacıydı, saflık,
Sevgiye inanmadan önce.
*
Çınarlar gibi güçlüdür babalar,
Çocukları için, bir dağ gibidir baba.
Erkekler, çocuklarından güç alır,
Sen güçleniyorsun baba,
Çocuk der ki: Yoksa büyüklük sende mi baba?
*
Baba olmadan önce, her erkek bir kahramandı.
Yüreğinde sevgi taşıyan her erkek, baba olmadan önce,
Her erkek bir cesur savaşçıydı.
*
Bir prense âşık olan kadın, bir prenses olmadan önce,
Gün gelir, her kahraman bir savaşta kaybolur,
Ve canavarlar yıkımın failleridir...
Masallar bitiverir.
*
Eski şehrin çocukları, cıvıl cıvıl,
Çarşı, meydan ve yeni mahalleler,
Bugün bile, tüm sokaklar çocuk sesleriyle dolu.
*
Aslında ev, şehrin kalbine giden yoldur,
Şehrin kalbi eskimez,
Şehrin umutları, çocukların yanında,
Günler hep aydınlık.
*
Yeni keşifler yapılmasaydı,
İcatlar boş bir uğraş,
Bir hiçliğe dönüşecekti,
Ve sona erecekti, bir boşluğun siyahında,
Tüm kahramanlık hikâyeleri...
Masallar gibi bitti.
*
Ve tabii gurbet, ah...
Çocukluk oyunlarında dağılıp,
Şenliğe dönüşen hüzün,
Tek başına, mutlu olamazsın baba...
Hey, şimdi korkma,
Görür veya duyarsın...
Karanlık her yerde...
Masallar bittiğinde.