Martın Son Şiiri Şiiri - Halime Erva Kılıç

Resim yapmak geldi içimden
İlla ressam olmak mı gerek?
Meşale çizmişim, martının yerine
Çınarınkine de minare
Onlar da öyle poz vermeseydi.

Mesela güneş, hiç dünyaya benziyor mu?
Birinde ışık var ateş…
Diğerinde hava, su, toprak, can…
Can ya can var.

Gökyüzünde;
Kanatları alev gibi dağılıyor martıların
Kimi ellerini, kimi avuçlarını kaldırmış ağaçların
Kimi de secdeye başını dayamış kollarının
Türlü türlü…
Bense büyük brokolinin altında gölgelenirken
Denizin kıyıya vuran dalgalarına, renk uydurmak için değil!
Sadece içimden geldiği için
Kara kalemimle, kel defterimi süslüyorum.

Ne var yani
Kaldırımın yerine kumsalı
Serçenin dalına kadını çizdiysem
Bu resim benim…
Hayalim…

Rengini bulsam gökyüzünün, ev yapardım.
Her saniye farklı bir allıkla boyanıyor doğa
İyi ki boya kalemlerim yok
Gök kuşağının yedi tuvalinde, tüm renklerim yok.

31.03.2010
23.55
ÇARŞAMBA

HALİME ERVA KILIÇ