Martı ve Deniz Şiiri - Ahmet Pekiyi

Kalk Ey Martı bugün bizim için doğdu güneş.
Gel, bırak kendini sevda yüklü kollarıma.
Merhemim ol sönsün bağrımda kabaran ateş.
Ve cennet kokusu saçılsın tüm yollarıma.

Gönlüm bayram eder sen üstümde süzülürken.
Dağılır ruhumun dumanları ve kederim.
Kış mevsiminde ben çocuk gibi büzülürken.
Isınır konunca, sen, üşüyen hücrelerim.

Doyumsuz bir hayat gizli güzel bakışında.
Gücüme güç katar çırptığın her şirin kanat.
Sonsuzluk saklı şu nehir gibi akışında.
Bembeyaz kalbindir gördüğüm en büyük sanat.

Aldanma Ey Martı şu gösterişli vapura.
Sensizlikte boğma, yarim kadim dilberini.
Kanma uzatılan birkaç lokma ve hamura.
Teslim etme Ey Can, kof bir aşka kaderini.

Yok yok Martı sensiz olmaz bu ulvi deniz.
Ayrıyken başımı hissiz taşlarda ezerim.
Özleminle her an ağlarım sessiz, çaresiz.
Aşkından Mecnunca kurak çöllerde gezerim.

Ne olur Ey Martı beni hiç yalnız bırakma.
Sensiz anlamı yok yetim kalan bedenimin.
Hasret ocağında ruhumu dağlayıp yakma.
Terzisi sen olma birkaç metre kefenimin.