Mardin 'de Avlu Şiiri - Servet Balıbey

kabeye yüz dönmüş tavansız yuva
zemininde huzur serin bir hava
gölgesinde çocuk elinde yular
çeker arap atı elinde kova

dut ağacı okşar siyah saçını
avlunun zemini dutla kınalı
kurumaya durmuş tezgah binbir renk
biberi soğanı mor patlıcanı

atını suluyor kuyudan kase
kovayı çekiyor kovaya buse
susuz kalmış ağız nihayet bulur
su dolu kovalar her cana hisse

eğilmiş dalından atına binip
topluyor dutları kendine çekip
toplanır çevrenin tüm çocukları
bende istiyorum diyor tüm ekip

ellerinde yular ve yemlik başı
ahıra sokuyor yorulmuş atı
uçurmaya koşar güvercinleri
mardin güvercini kıvrak sanatı....

şıkırdıyor kaşık ve çay bardağı
ahali oturmuş sohbet aşığı
koku sarmış duman pişiyor etler
ocaktan yangın var kapat kapağı

güvercinler dalıp alkış tutuyor
tüm gözler havada göğü gözlüyor
ıslıklar naralar güneş batarken
dala asılmış teyp türkü söylüyor

uçuyor uçurtma güvercin korkma
çalım atıp sarkar iner avluya
biri indi artık cümbür cemmat
güvercinler kanat güvecin takla

bu ne huzur anne dedim herkese
yemek pişti artık herkesler gelse
sofra kuruluyor bütün yengeler
kosuyor yardıma nefes nefese

gökler yıldızlarla avlu canlarla
karanlıkta açan melisalarla
tok karın ve meltem uyutur beni
tahtların üstünde hoş rüyalarla