Maraş'a Mektup - 3 -

Gine geldi şubat, gamlandı gönül,
Acep şimdi Maraş notar ki edem?
Kabardı ayranım canlandı gönül,
İçim bir bir döksem ne der ki edem?

Kandıl'ı Kazma'yı, Büğlek, Kerhan'ı,
Postalı çekip de gezsem her yanı,
İnce belli, kömür gözlü yar hanı?
Köy köy varıp sorsam, ne der ki edem?

Kolay değil edem yapamam bunu.
Unuttum çok oldu bulamam yolu.
Habemde gurbetin elemi dolu.
Unutma sen beni yeter ki edem.

Çetem sim kuşağı çekmiş beline.
Sıyırmış kılıncı almış eline.
Kem göze bakanın duman haline.
Görsen, ne cakalı gezer ki edem.

Her sokakta davul zurna çalınır.
Gümüş gordon, şangur şungur sallanır.
Haşeş teşbihini gören bayılır.
Öyle fiyakalı çeker ki edem.

Kalbindeki hınçtır davulun sesi.
Devirir bir yana başında fesi.
Zurnada ney olur çingen nefesi.
Artık öyle coşar, coşar ki edem.

Hasretin duymamak elde mi edem?
Korkarım bu dertten gurbette ölem.
Hep coşup ağlensin sılada alem.
Bu öyle dert ve keder ki edem.

Fırsatını bulsam koşar gelirdim.
Bir günün bağliğde bağlikmiş derdim.
Ahırdağı olsam gene erirdim,
İnsan öyle erir, erir ki edem.

Nootsam, neylesem ve nasıl etsem?
İşimi gücümü bırakıp gitsem,
Tayinim Maraş'a çıksaydı keşkem.
Göynüm öyle ister, ister ki edem.

Ne kadar söylesem, az gelir sana.
Kara kış içinde yaz gelir sana.
Hanifi sevdikçe naz gelir sana.
Oturup ağlasam, ne der ki edem?

DOSTOZAN-M.HANİFİ SARIYILDIZ/1965-ANKARA