Manzurem Şiiri - Zeynep Beşen

ah göğsümde tüneyen kuş
çölde gezen ceylan yavrusu
insan doğrusu
bir gün ansızın gel de
gel de yık!
sana karşı ördüğüm müfrezeleri
pıhtılılaşmaya yüz tutmuş zamanımı
gel de heleyanlarına uğrat
bir şehrin en güzel yanını sana gizleyene
biliyorum ona (cc) açmalıyım sızımı
seni sevmeli
senden kaçırmalıyım her umudu
seni baştan sevmeliyim mesela
bin bir rengi kondurmalıyım gözlerine
ellerindeki umuda susamalıyım
bir çöl ahuzarında.
ah bu yön pusulamı kıran sesini
her nefesinde içime dikiyorum yeniden.
içerlerim kan revan
kına gecesinden kaçan üveyikler gibi şen
sana bu yüzden
sırf bu yüzden sana
yüreğimden teşekkür etmeliyim manzurem
ah! göğsüme tüneyen kuş
sustur beni döşüne bastırarak...