Gece Manzarası Şiiri - Serpil Koçar

Gece Manzarası

Dışarıda delicesine esen rüzgar saçlarımı savurdu
Deniz çıldırmışcasına sahile vuruyordu, hınca hınç
İzlemeye koyuldum bu muhteşem manzarayı usulca
Öyle güzel esiyordu ki rüzgar ılık ılık, tenimi okşadı sanki

Saçlarımı savurdu, dağılmış hayatım geldi aklıma
Toparladım kendimi yavaşça, gökyüzüne baktım masmavi
Yıldızlar dizilmiş bir inci misali, ne güzel parlıyordu
Ay ise kocamandı, bulutlar yok denilecek kadar azdı

Yine denize çevirdim başımı, kızgındı sanki bir şeylere
“Aynı benim gibi kızgın,” dedim, derin bir nefes alarak
Yosun kokusunu çektim var gücümle ciğerlerime
Denizi izlemek gecenin bir vakti ne güzeldi esen rüzgarda

Muhteşem bir manzaraya şahitlik ediyordum gece gece
Deniz rüzgarla dans ediyordu adeta, gökyüzü ve ben
Şahit olduk bu güzel manzaraya, çizmek isterdim gördüklerimi
Çizilmeye değer bir tablo vardı tam şuan karşımda duran

Rüzgarın sesiyle konuşuyordum sanki, fısıldıyordu bana
Dalgalarla dans eden ay ışığı, içimi ısıttı bir an
Her bir yıldızın parıltısı yüreğime dokundu usulca
Gece sessizliğinde kaybolan ben, huzuru buldum anbean

Gecenin koynunda yalnızlıkla dost oldum bir süre
Denizle, gökyüzüyle ve rüzgarla paylaştım sırlarımı
Bu manzara bana hatırlattı, kaybolanları ve bekleyenleri
Her nefes, her bakış, içimde bir iz bıraktı sessizce