Manzara Güzel Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Manzara Güzel
Nereye gittiğimi bilmiyorum,
ama manzara güzel.
Sabah yeliyle kıpraşan yapraklar
sanki sonsuzluğu tarif ediyor bana.
Gökyüzü,
bir tablo gibi her an yeniden doğuyor.

Yürürken,
kendimi çoğu zaman geride bırakıyorum.
Bir fısıltı:
"Yanlış yapma."
Bir başka ses:
"Artık dönmem."
Ve ben,
ikisinin arasında sarkacımda
bir şiire tutunuyorum.

Zaman akıyor,
yüzümde çoğalan çizgilerle.
Onlar bir takvim değil,
bir yol haritası.
Bana diyorlar ki:
Sen kayıp değilsin,
sadece tamamlanıyorsun hâlâ—
her adımınla biraz daha.