Manolyam Şiiri - Mehmet Semercio

Manolyam

Umutlarım azaldı akıp giden zamandan,
Çok şey alıp götürdü şu bükülmüş bedenden.
Lâkin çok geç sayılmaz can çıkmadan şu tenden,
Ne olur aç manolyam bahar gelip geçmeden!

Akıp giden ömürde yâr diyecek kimim var?
Tüten yanlızlığıma çare bulmaz ki canlar.
İçimden geçenleri ancak manolyam anlar,
Ne olur aç manolyam baldırandan içmeden.!

Yaban güllerden çoktur, gönlüm kanmaz birine,
Açınca hepsi güzel, dönüp de bakmam yine.
Harama sabrederim, acı meczup erine,
Ne olur aç manolyam fırsat elden kaçmadan!

Yusufoğlun kaderi hep eziyet çekmek mi?
Söyle manolyam söyle! Gözlerden kan dökmek mi?
Yoksa senin o aşkın boşuna bir emek mi?
Ne olur aç manolyam yiğit erken göçmeden!

06.04.2018

Mehmet Semercio