MALUM SON
Hep aynı hikaye, hep aynı dizi;
Mecbur adam, meçhul dekor, mâlûm fon.
“Şey” der tutulur dili, biter sözü
Mahçup bir yüz, meçhul bir ses, malum ton.
Üsküdar’ı geçmiştir, atı alan,
Anlarki sevda, aşk maşk hepsi yalan.
Çarpılır bölünür ya, elde kalan;
Mahzun gönül, meçhul insan, mâlûm son.
Kayıt Tarihi : 22.1.2006 18:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!