Makinenin sesi bizi uyutsa,
Ve eğreti şu evde, tutsak bıraksa,
Yırtıp geçmiş göğümü,
biraz kuru gül, zamansız koparılan bir kaç özür,
O zavallı adamın yüzüne vuran,
ışığın gölgesi altındaydı,
nedense ona öğütlediği bir kaç cümle geliyordu aklına;
para kazanmadığı her iş için zaman kaybettiğiyle ilgili bir sesin tınısı.
Aklına getirdi.
Ve küseceği yerde,
Onu her hafta görmeye gitti.
Kayıt Tarihi : 2.3.2025 00:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!