Makber-i Kebir Şiiri - Eshat Eshat

Mubah mıydı her şey geçti boğazdan
Her türlü kötü söz çıktı ağızdan
Ne kaldı tendeki o genç yağızdan
Yaslan da geriye düşün hele bir
Kaçınılmaz sondur makber-i kebir

Hırs edip sadece kendin kandırdın
Her fena olguda adın andırdın
Ana yüreğini boşa yandırdın
Değdi mi gözdeki bir damla yaşa
Bak kendinle kendin kaldın baş başa

Kırdın kalemini masum yüreğin
Elbette senin de müphem ereğin
Hesap günü yapar Hak’ta gereğin
O zaman bellidir kim ak kim kara
Ederler senide arsız maskara

Hani nerde kaldı sinsi gülüşün
Maziye bakıp da bir daha düşün
Atide buz tuttu hayalin düşün
Geldi son baharın soldu yaprağın
Sararmış bahçende kuru toprağın

Yalakalar sardı dört bir yanını
Sülük gibi emdi kirli kanını
Sende vereceksin tatlı canını
Geçti, gitti, bitti verilen mühlet
Göründü mahşerin yolculuk ahret

Eshat