Makam-ı Hiç Şiiri - Osman Murtaza Gökdal

Yansıtır içindekini
her kap.
Ayrılık, yüreğini acıtan
büyük ızdırap.
Gözlerin ruhunun penceresi.
Yürürsün her adımda
bir ışık yılı.
Kalkınca aradan
göklerin perdesi.
Hem ruhunun
Hem de bedeninin şifasıdır
O kutlu “ses”.
Hayat bir rüya
Ve sen mahpussun
soğuk parmaklıklar ardında.
Açar kapıları bir bir
Verdiğin o son “nefes”.
Susarsın hakikate,
İçtikçe bu şarabı.
Susarsın ve her şey duyar,
Zihinleri sarsan o haykırışı.
Biter her şey sonsuzlukta.
Azığındır yüreğindeki imanın
Ve de aşkın,
Yalnız çıktığın bu yolda.
Yaralarına tek merhemdir o
Ve dertlerine derman.
Hayatın anlamı ve de memba-ı
Hazreti Kur’an.
Doy ona, haydi durma
Kana kana yalnız onu iç.
Ne mekan kalır, ne de zaman.
Ne şöhret kalır, ne de şan.
Ecel geldiği zaman,
En büyük payedir,
Ve de en yüksek rütbedir
Makam-ı hiç.