Makale-7 Şiiri - İlhan Keskinöz

-7-

Şiiri anladığını kim iddia edebilir?

Şiiri ve dolayısı ile şair olmanın sorumluluğunu tam anlamadıkça insanlığa dair ne söyleyebiliriz; ya da söylesek bile ne kadar anlaşılabiliriz; ya da insanlığa dair söylediklerimiz insanlığa ne kazandırabilir?

Şair bunun da muhasebesini kendine göre yapmalıdır.

Şiirin insana kazandırdığı bakış açısı, insanın insana bakış açısını belirler. Şiir, insanın insanda görmek istediği “insanı” belirleyen bir yaptırımdır.**

**bu paragraf “bir şiirin dolayısı ile şairin kabul edilmesi kriterleri konusunda tartışma doğuracaktır. ancak farklı bir bakış açısı ile belki de “hangi şiirler kendisine toplumsal kabul bulmuştur” sorusunu sorduktan sonra “hangi şiirlerin neden toplumsal kabul görmediği” konusunda bir sorulama içine girmemiz gerekmektedir.

Bence bu dünyanın başına gelebilecek en kötü şey şu [sanatsal olay] olurdu: sadece birbirini anımsatan ya da sadece birbirine benzeyen şiirlerin kabul gördüğü bir dünya [ya da böyle bir dünya ütopyası benimseyenlerin çoğunluğu oluşturduğu bir dünya…

Şiir, bizlere dünyanın merkezi olmadığımızı gösteren, dünyanın bizim mutluğumuzun etrafında dönen bir şey olmadığını gösteren bir konudur.++

Ancak şair şu gerçeği kabul etmelidir: bu dünyada hiçbir şairin yüreğine göre bir yer yoktur.

++bu paragraf da “neden bazı şiirler –dolayısı ile şairler- layık olduğu yerde değildir” ya da “neden bazı şiirler yok sayılır; görmezlikten gelinir” sorularını tartışmaya açacaktır.