Mahzuni Şerif Şiirleri - Şair Mahzuni Şerif

Ben canandan ayrı düştüm ağlarım
Derdimi dökerim esen yellere.
Viran oldu bahçelerim bağlarım
Başım alıp gidem elden ellere.

Cahilin elinden kırılır gurur

Kervan ile şu dağları
Aştık deneye deneye
Kim akıllı kim delidir
Şaştık deneye deneye

Kimi alim kimi softa

Kör olası devran tersine döndü
Akar gözlerimin yaşı dem gibi.
Bize doğan güneş yoruldu söndü
Zalim hayat sanki benim nem gibi.

Bahar geldi pınarlarım kurudu

Akılsız diyerek dost beni taşlar
Artık adam olmak dile kolaydır.
Ne bilsin belayı belasız başlar
El davulu çalmak dile kolaydır.

Kim istemez nazlı yari sarmayı

Azmile bir borç eyledim canların tüccarına
Faizi erdi ödedim faizi cananımmış
Erem dedim eremedim ademin esrarına
Hali haktan ayrı kişi dil bilen hayvanımış

Ben derdim ki sitem çekmek boş ömüre delildir

Divane ettin aklımı
Taştan taşa vura vura
Aradım can yoldaşımı
Baştan başa sora sora

Kimi yanar kimi söner

Bir gönüle benzemiyor
Şu benim divane gönlüm
Bulutları ezemiyor
Şu benim divane gönlüm.

Saraylarda hırsız ister

Bir geceye benzemiyor
Diyarbakır geceleri
Bulutları süzemiyor
Diyarbakır geceleri.

Diyarbakır ovaları

Yarabbi bütün insanları sen yaratmadın mı
Biz de senin kulun değil miyiz
Neden bize buçuk derler
Onlardan neyimiz eksik
Bizi de sen yaratmadın mı Allah'ım
Sen birsin biz de seni bir biliriz

Sevdim diyenlere selamım olsun
Bilirsin sevenden serin isterler
Kuru merhabaya hatır mı kalsın
Tabipler yâreyi derin isterler.

Hangi bezirgana mahsustur göçün