Kız…
Mahzun bir şekilde
Babasının gözlerinde aranıyordu
Bir umut adına ruhundan nükseden sızıyı bırakıyordu
Babası ruhsuz ve kalpsiz bedenin inhisarında hınç içinde bakıyordu
Örf ve adet diye yakınmak için bahaneler üretiyordu, annesi sadece ağlıyordu
İnsan bu kadar yalnız ve çaresiz bırakılır mı, ailesi tarafından duygu ve tercihleri hiçe sayılıyordu
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta