Konuşmuyor artık şakıyan dilim.
Tutmuyor sevgili yar nasırlı elim.
Bırakıp giderse beni aniden,
Halim ahvalim olur pür elim!
Azaldı gözlerimin feri,
Yar yolunda döktüm alınteri.
Sevenler menzil murat aldı.
Yalnız bir ben kaldım geri.
Kalmadı dizlerimde takat.
Felek vurdu tokat üstüne tokat.
Yarin celali ve haşin bakışı,
Artırdı derdimi kat be kat.
Sevda yolunda yar atlı ben yaya.
Sevende de sevilende de olmalı haya.
İnce eleyip sık dokumadığım için,
Gençlik yıllarım geçti zaya.
Tap taze ekmeklerim oldu bayat.
Menzil murat aldırmadı bu hayat.
Her şeye kadir olan yüce Mevlaya,
Muhtaçtır her daim zihayat.
Yar ile geçiremedim günlerimi güzel!
Felek söyletti bana dertli gazel!
En manidar sevdalar içinde,
Yar sevdası bir başka çok özel!
Mahşere kaldı yar ile hesabım!
Felek oldu istemeden ahbamım!
Sevdanın kızgın aşk ocağında,
Yandı kül oldu kebamım!
14/Haziran/2009
Kayıt Tarihi : 16.6.2009 12:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!