Mahsere kadar içimde Şiiri - Yaren Atalar

"Mahşere Kadar İçimde"

Buluşmak…
Mahşere kaldı, Yâr…
İçimde bir yıkıntıdan başka ne kaldıysa,
Hepsi adını sayıklar geceler boyu…
Sensizlik, suskunluğumla konuşur oldu.

Bir gün…
Kevser’in kıyısında buluşursak eğer…
Ellerin ellerime değmeden önce,
Kalbime dokunur musun?
Bir avuç su verir misin bana?
Dudaklarımdan dökülen her harfi,
Bir dua gibi içirir misin?

Seninle yaşanacak ne çok şey vardı oysa…
Bir tebessüm… bir bakış…
Ve birlikte susmak susmak susmak
Ama hepsi…
Hepsi mahşere kaldı, Yâr…
Çünkü dünya…
Artık dar geliyor yokluğuna ve bana

Ben hâlâ beni
Rabbime emanet ettiğin yerdeyim ve
Bıraktığın gibi seninim

Ama orası artık içim…
Sana dair her şeyin yandığı yer…

Kulaklarım adını duyunca titrerken
Nasıl anlatayım sana özlemimi ?
Ellerim yüreğimin üstünde teselli iken
Nasıl anlatayım sana sevgimi ?

Beklemek beklemek
Ah… bu ne ağır bir kelime…
Etimden tırnağıma kadar seni çağırıyor
Geceleri yıldızlar değil…
Gözyaşlarım aydınlatıyor odamı.
Her dua…
Sana çıkan bir yol oldu kalbimde.

Ne zaman “Yâr” desem…
Ardından titreyen bir “Allah’ım…” fısıltısı gelir.
Çünkü sen…
Artık sadece bir sevda değil…
İlahi bir bekleyişsin içimde.

Ben bekledikçe…
Zaman anlamını yitiriyor.
Sadece mahşerde değil…
Her secdede biraz daha sana yaklaşıyorum.
Geriye ne kalır bilmem ama…
Kalbimden taşan bu hasret…
Sana ulaşır bir gün buluşmak mi O Mahşere kaldı Yar